Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

“Έχει η αγάπη τέλος;” από την Χρυσούλα Πλοκαμάκη

(Φωτογραφία: © UP ART)



“Έχει η αγάπη τέλος;”


Αγαπάς αφού με τη σκέψη και μόνο ότι θα τον χάσεις, χάνεσαι...Κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια...! Κι ας είστε ήδη σαράντα τρία χρόνια μαζί στον ίδιο αγώνα...Μια γροθιά...στα δύσκολα, στα εύκολα, στα πολλά, μα και στα λίγα...

Όχι πως ξόδιασε η άνοιξη όλα τα ροδοπέταλά της για να στρώσει το δρόμο απ' όπου διαβήκατε...!!! Κάθε άλλο...!!! Αγκάθια σκέπαζαν συχνά τις ανεμώνες της χαράς σας το χειμώνα...Χαλάζι έριχνε τα μπουμπούκια της μηλίτσας σας την άνοιξη... Λειψυδρία μαράζωνε τα φιντανάκια της ντοματιάς σας το καλοκαίρι κι άγριος βοριάς το φθινόπωρο σκόρπιζε τα φύλλα που είχατε βάλει στη φωλίτσα σας...!

'Όμως εσείς, εκεί! Και για ν' ακριβολογούμε, παντού! Σε παιδιά κι εγγόνια γίνατε ομπρέλα και δίχτυ προστασίας για τον καυτό ήλιο της εφηβείας και τα πιράνχας του ωκεανού των αναζητήσεών τους!

Αγαπάς πιο πολύ εσύ που κρατάς το χιλιοξυσμένο μολύβι και γράφεις , δίνοντας απ' αυτά που ίσως δεν έχεις ή που δεν θα έχεις για πολύ ακόμα! Κοντεύεις στο τέρμα...Αλήθεια, πώς ορίζεται το τέρμα;  Έχει η αγάπη τέλος;  Έχει το άπειρο αρχή και τέλος ; Σου έμαθαν πως η αγάπη είναι *άπειρο* .... Άρα, δεν τελειώνει....

Κι όπως συμβαίνει πάντα... ο Θεός, -η τύχη, το πεπρωμένο- τα φέρνει έτσι που συνήθως έλκονται τα αντίθετα! 

Ήλιος εσύ, σύννεφο εγώ! Εσύ με καις κι εγώ σε δροσίζω...Γιοφύρι εγώ, ποτάμι εσύ...Καθρεφτίζομαι μέσα σου... Αλλά, τι γίνεται όταν έχει κατεβασιά;  

Κινδυνεύω να γκρεμιστώ συθέμελα...Μα.... Όχι δεν πρέπει...! Πρέπει ν' αντέξω για να περνούν απέναντι οι αναμνήσεις μας.... 

Όμορφες  άσχημες δεν έχει σημασία....Αρκεί να περνούν... Αφού σ' αγαπώ...

Χρυσούλα Πλοκαμάκη


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου